Twee miljard voor bestaanszekerheid, op Prinsjesdag was dat het meest concrete plan uit de begroting van het Rijk. Al eerder zei ik tegen Omrop Fryslân dat ik daar niet van onder de indruk ben. Alle partijprogramma’s, van links naar rechts, van behoudend tot progressief, alle politieke partijen hebben het opgenomen in hun plannen. We horen het begrip overal terugkomen, maar wat is dat eigenlijk, bestaanszekerheid?

Zelf kunnen zorgen voor je eigen bestaan. Dus wat je minimaal nodig hebt om rond te kunnen komen en schulden te voorkomen. Het gaat hierbij om meer dan alleen geld. Voor bestaanszekerheid heb je ook nodig: een goed en betaalbaar huis, kansen op de arbeidsmarkt, betaalbare gezonde boodschappen - en ga zo maar door.

Regelmatig krijg ik berichtjes of spreek ik mensen die aangeven dat die zekerheid niet zo vanzelfsprekend meer is. Zoals bijvoorbeeld van alleenstaande moeder Evelien* die 32 uur per week werkt, geen recht heeft op huursubsidie, haar dure particuliere huurwoning niet meer kan betalen, al 2,5 jaar ingeschreven staat voor een huurwoning en niet meer weet waar ze het zoeken moet: ‘Beste wethouder, ik weet dat u geen woningen kunt toveren maar de paniek slaat een beetje toe, omdat mijn kinderen van 10 en 7 en ik over een paar maanden dakloos zijn’.

Aanpak voor de lange termijn

Dat je dat structureel denkt op te lossen met twee miljard, daar heb ik een hard hoofd in. Met geld alleen los je een slecht systeem niet op. Wat we nodig hebben is een aanpak die voor de lange termijn helpt. Een inkomen waar je fatsoenlijk van rond kunt komen en waarbij je niet wakker ligt van een energierekening die je niet meer kunt betalen.

In Súdwest-Fryslân doen we er alles aan om de pleisterplakkerij van Den Haag tegen te gaan. We pleiten voor een verandering in het systeem. Eenvoudigere aanvragen, meer vertrouwen in mensen en minder bewijslast. En we helpen onze inwoners met het huidige systeem. Met SWF Tichtby zoeken we de inwoners op die recht hebben op ondersteuning. Want soms hebben we het zo ingewikkeld gemaakt dat je echt niet meer weet welke geldpotjes aan te spreken zijn. Waar je als inwoner recht op hebt. Hoe je het aanvraagt.

Kleine gelukjes

Op 17 oktober is het Wereldarmoede-dag. Ik trek de vergelijking met vader- of moederdag, want eigenlijk is het elke dag ‘tegen-armoede-dag’. Wat meer naar elkaar omkijken, hoort daar wat mij betreft bij. Het jaar rond. En dan kan ik zo genieten van de kleine gelukjes in het leven. Als ik langs de buurtkast in de wijk Tinga fiets. Of als de buurtkoelkast van Lemmerweg-Oost weer een heerlijke maaltijd aan de wijkbewoners geeft. De kledingbus, ook zo’n mooie initiatief waar een alleenstaande moeder als Evelien naast een lekkere winterjas voor haar kinderen ook terecht kan voor een kop koffie en een praatje. Het zijn de pareltjes van Súdwest-Fryslân. Ik ben dankbaar voor iedereen die dit mede mogelijk maakt!

*In verband met privacy is Evelien niet de echte naam van deze inwoner. Het verhaal is wel echt.