Archeologische vondsten Het Blokhuis Stavoren

English | Deutsch | Frysk

Learning from old rubbish

Archaeology teaches us how people used to live. By studying the traces of what people have left behind we can get an idea of life back then. In the display cases you can see some of the objects that were found during an archaeological dig in 1996. Only the pottery is on display, as the other material discovered is too delicate to be exhibited. Alongside pottery, archaeologists also dug up objects made of metal, stone, bone and wood, now stored in the interprovincial archaeological depot at Nuis. The discovery of dozens of largely unused cannon and musket balls in the powder house was one of the most striking finds. Rubble, together with the discovery of the unused bullets, indicates that there was an explosion in the powder house at the end of the sixteenth century.

Shards of information

The most common find here is pottery; the oldest pieces date back to the twelfth century. Pottery shards remain well preserved in the ground, and can teach us what people ate and what they drank from. We can also tell when pottery objects were used because they can be assigned to a specific period based on material, style and/or decoration. As a result, pottery can often tell us more than you would think about the place in which it is found.

Waste not, want not

In the past there were no man-made materials such as plastic, and many objects were made of perishable materials. The people of the past reused or recycled things wherever possible and used materials very economically. Far more sustainable than their twenty-first century counterparts! This is why we find little of certain materials, aside from the fact that some materials decay more quickly in the soil. Things were only thrown away if they couldn’t easily be repaired or reused, such as a broken pot. Or, of course, if they got lost by accident.

Was uns alter Müll sagt

Die Archäologie erzählt uns, wie die Menschen früher gelebt haben. Durch zu untersuchen, welche Spuren und Funde die Menschen hinterlassen haben, bekommen wir eine Vorstellung vom damaligen Leben. In den Vitrinen sehen Sie eine Auswahl, der in 1996 bei Ausgrabungen  gefundenen Gegenstände. Diese Vitrine enthält nur das Steingut, da das andere Material zu zerbrechlich ist, um hier ausgestellt zu werden. Denn neben dem Geschirr wurden vor allem Metall, Naturstein, Knochen und Holz gefunden. Dieses befindet sich im interprovinziellen archäologischen Depot in Nuis. Sehr auffällig war die Entdeckung von dutzenden von größtenteils ungenutzten Kanonenkugeln und Musketenkugeln im Pulverhaus. Die vielen Trümmer zusammen mit der Entdeckung der ungenutzten Kugeln deuten darauf hin, dass es Ende des 16. Jahrhunderts zu einer Explosion im Pulverhaus gekommen ist.

Scherben bringen außer Glück auch viel Wissen

Es wurde vor allen  viel Keramik gefunden; das älteste stammt aus dem zwölften Jahrhundert. Dieses bleibt nämlich im Boden gut erhalten. Das lehrt uns, wie die Menschen früher gegessen und woraus sie getrunken haben. Außerdem in welcher Periode es verwendet wurde, da viele Geschirrteile anhand von Material, Stil und /oder Dekoration einer bestimmten Periode zugeordnet werden können. Dadurch sagt uns die Keramik oft etwas über das Haus, den Brunnen oder die Grube aus, in dem sie gefunden wurde.

Nachhaltigkeit und Recycling als Ausgangspunkt

In der Vergangenheit gab es keinen Kunststoff  wie zum Beispiel Plastik. Viele Gegenstände bestanden aus vergänglichen Materialien. Soweit wie möglich wurde auch recycelt. Das ist sehr nachhaltig. Die Materialien wurden sehr sparsam eingesetzt. Das ist neben der Tatsache, dass einige Materialien im Boden schnell zerfallen, der Grund, dass wir nur wenig von bestimmten Materialien finden. Es wurde nur weggeworfen, wenn man wirklich nichts mehr damit anfangen konnte, wie zum Beispiel ein kaputter Topf. Oder jemand hatte es unglücklicherweise verloren.

Wat âld ôffal ús fertelt

Archeology fertelt ús hoe’t minsken earder libben. Troch te bestudearjen wat de minsken efterlitten hawwe oan spoaren en fynsten krije wy in idee fan hoe’t it libben doe west hat. Yn ’e fitrinen sjogge jo in seleksje fan it guod dat fûn is by de opgraving yn 1996. Der leit allinne ierdewurk yn, om’t it oare materiaal te kwetsber is om hjir sjen te litten. Want, neist diggelguod binne foaral metaal, natuerstien, bonken en hout fûn. Dat befynt him yn it ynterprovinsjaal archeologysk depot yn Nuis. Tige bysûnder is de fynst fan tsientallen kanonskûgels en musketkûgels yn it krûdhûs; de kûgels binne foar it grutste part net brûkt. De grutte hoemannichte oan pún en de fynst fan dy kûgels wize derop dat der ein sechstjinde iuw in eksploazje west hat yn it krûdhûs.

Diggels bringe neist gelok ek in soad kennis

Der is foaral in hiel soad ierdewurk fûn; it âldste komt út ’e tolfde iuw. Ierdewurk bliuwt nammentlik goed bewarre yn ’e grûn. It leart ús wêr’t de minsken fan ieten en út dronken. En ek yn hokker perioade it brûkt waard, want in soad servys kin tawiisd wurde oan in spesifike perioade op grûn fan materiaal, styl en/of fersiering. Sa kin ierdewurk ús faak ek wat fertelle oer it hûs of de put dêr’t it yn fûn is.

Duorsumens en recycling as útgongspunt

Eartiids bestie der gjin keunststof, lykas plestik, en waarden in soad objekten fan fergonklike materialen makke. Wêr’t it mooglik wie, brûkten se materialen op ’e nij. Wol sa duorsum. De minsken giene hiel sunich mei de materialen om. Dat is de reden, neist dat guon materialen gau fergeane yn ’e boaiem, dat wy fan beskate materialen mar in bytsje weromfine. It waard allinne fuortsmiten as se der wier neat mear mei koene, lykas in brutsen kôkpot. Of ien moast it al weibarge hawwe.